کارل یونگ جمله ی مشهوری دارد که به گمان من با مبنا قرار دادن آن می توان میزان تعصب و یا دموکراتیک بودن افراد را تخمین زد ، یونگ می گوید: هر چیزی که ما را خشمگین می سازد،می تواند ما را به خود آگاهی و شناخت بهتر خودمان هدایت کند ..
نقد دین از جمله مواردی است که می توان بر اساس آن میزان تعصب و تسامح افراد را سنجید، بسیاری با نقد باورهایشان از کوره به در رفته و حتی ممکن است حرمت دوستی های چند ساله را به زیر پا بگذارند ! خشم آنها نشاندهنده ی تعصبشان و رفتار و گفتارشان، آیینه ی شفافی برای نشان دادن تصویر واقعی آنها می باشد آنها را هیچ گاه نمی توان شناخت بلکه شناخت واقعی درست در زمانی انجام می گیرد که رفتار و گفتار آنها را درست در همان لحظاتی که عصبانی هستند در زیر ذره بین قرار دهیم . در زندگی به تجربه دریافتم که هیچ گاه نباید با کسی که متعصب است بحث و جدل کنم و اگر خواستم که حقیقتی را با کسی در میان بگذارم با زبان خاص او حقیقت را برای او باز گو کنم زبان نقد تاثیر گذار تر ازخود موضوع مسئله ی نقد است هر چه زبان نرم تر باشد تاثیرش بیشتر و هر چه آهنگ بیان آن تند تر باشد تاثیرش کمتر است . کسانی که میخواهند از نقد دین به یک هدف عقلانی و نتیجه ی مطلوب دست یافته و ذهن تاریک مخاطبشان را با چراغ خرد روشن نمایند، باید خویشتن را به دو سلاح مجهز کنند: اول صبر و بردباری، دوم تسلط بر کلام و استدلال منطقی . شناخت کامل از روانشناسی مخاطب تاثیر زیادی در هموار کردن حل مسلئه دارد و هر چه شناخت از ذهن و روان مخاطب بیشتر باشد راحتر می توان احساس همدلی و همراهی او را برانگیخت و با هنر استدلال کاری کرد که- زبان نرم تو سخنگوی اندیشه ی مخاطبت گردد.- آنها که بی پروا به دین حمله می کنند هیچ تفاوتی با بنیادگرایآنی که به خاطر دینشان دست به خشونت می زنند ،ندارند . تنها تفاوتی که میان این دو وجود دارد محدودیت در اعمال قدرت هست اگر قانون دست آنها را برای اعمال خشونت باز بگذارد، آنها درست مرتکب همان اعمالی خواهند شد که بنیادگرایآن از آن استفاده می کنند . بین اسلام ستیزی و بنیاد گرایی هیچ خط و مرزی وجود ندارد به قولی می توان گفت که هر دو جریان دو روی یک سکه اند. بنیادگرایی بهانه ی لازم برای اعمال خشونت را از همان فضایی به دست می آورد که پیشتر اسلام ستیزآن اسباب آن را ساخته و بهانه ی لازم برای اعمال خشونت را به دست او داده اند . بین نقد دین و توهین به دین فاصله بسیار است نقد دین می تواند برای آینده ، روشن اندیشانی را تربیت کند که از حلقه ی شاگردان آن ممکن است پیامبران خرد در آینده ظهور کنند و توهین به دین می تواند سرنوشت غمبار کاریکاتوریست های باشد که بدون شناخت درست از رفتار بنیادگرایآن به جنگ نابرابر با آنها رفته و فقط با مرگ خود تصویری از مرگ را در ذهن و ترس را در دل منتقدان آینده به جای گذاشته و آنها را به سکوت بیشتر واداشتند
مزدک دادخواه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر